"Postrzeganie i przeżywanie własnej egzystencji, przynajmniej częściowo, wedle popkulturowych standardów, "spektakularnych rzeczywistości" jest jednak współcześnie zjawiskiem niebudzącym wątpliwości. W opinii Zygmunta Baumana, dzięki sieci infostrad, w szybkim tempie poszerzającej swój zasięg i zagęszczającej się, każda jednostka - mężczyzna i kobieta, dorosły i dziecko, biedy i bogaty - zapraszana jest, zachęcana i nakłaniana (a raczej przymuszana) do porównywania swego osobistego losu z losem wszystkich innych jednostek, a zwłaszcza z rozpasaną konsumpcją medialnych idoli (...) oraz uznawania bogactwa z jakim się obnoszą, za wykładnik wartości nadających życiu sens. Zarazem, choć realne widoki na przynoszące zadowolenie życie w dalszym ciągu cechują się diametralnym zróżnicowaniem, wytęsknione standardy i pożądane atrybuty "szczęśliwego życia" wykazują tendencję do postępującej uniformizacji: siłą pobudzającą nie jest już mniej lub bardziej uświadomione pragnienie dorównania sąsiadom, ale bałamutnie mętna idea dorównania celebrytom (...). Jak zauważył Oliver James owa nader toksyczna mieszanka wytwarza się w wyniku podsycania nierealistycznych aspiracji, oraz przekonania, że da je się urzeczywistnić. Poddając się owemu przymusowi podmioty, wyzwalając się z zależności wynikających ze zobowiązań wobec innych członków rzeczywistych wspólnot, których częścią były niegdyś, wywłaszczają się z "tradycyjnej" tożsamości. Jej miejsce zajmują tentatywne po(d)ręczne zestawy awatarów przywoływanych do istnienia zgodnie z zasadami dramaturgii, które aktualizują autobiografie uchodzące za powszechnie dostępne remedium na miałkość egzystencji zamkniętej w kręgu lokalnych ograniczeń. W rezultacie takich i podobnych praktyk standardowy, klasyczny model autonomicznej, wewnętrznie zintegrowanej stabilnej osobowości, postrzeganej jako spójna konfiguracja cech współkonstytuujących tożsamość podmiotów traci rację bytu."
Krzysztof Korżyk Zmierzch wiedzy w kulturze dostępu (Autoportret nr 1/2014)
Brak komentarzy
Prześlij komentarz